ÇAPAKÇUR KAZASI MÜDÜRÜ SÜLEYMAN BEY (1786-1873)

19. yüzyılın ortalarından itibaren idarî ve sosyal alanda Osmanlı yenileşme düşüncesi oldukça geniş bir uygulama zemini bulmuştur. Taşra teşkilatı, bu dönemde yeniden yapılandırılmıştır kaza idaresi de ilk defa idari birim olarak teşkilata girmiştir. Uygulama ile taşrada devletin kontrolünün arttırılması, haksızlıkların yolsuzlukların giderilmesi, idarî, malî, siyasi düzensizliklerin önlenmesi amaçlanmıştır. Bu yönde mahalli idarecilerden beklentiler olmuştur. Ancak sırada güçlü ailelere mensup kimseler arasından seçilen kaymakamlar veya müdürleri, genellikle eskiden beri sürdüregeldikleri olumsuz alışkanlıkarını bırakamamışlardır. idaresinde yapılmak istenen değişiklikler dolayısıyla yaşanan problemler, 20. başlarına kadar konuda ulaşılmak hedeflere yaklaşılmasını zorlaştırmıştır. 
 Söz konusu problemlerin benzeri Çapakçur Kazası örneğinde görülmüştür. görev alan Kaza Müdürü Süleyman Bey, 1830’lu yıllardan başlamak üzere yaklaşık kırk yıl boyunca bölgesinin idaresini üstlenmiştir. Ayrıca Meneşkut Genç kazalarında da müdürlük yapmıştır. görevi yanında İsfahan Bey Camii Zaviyesi Vakfı’nın mütevelliliğini yürütmüştür. zat, öncesinden çevresinde öne çıkan Süveydi ailesine mensuptur. Kişiliği uygulamaları Tanzimat Dönemi’nin problemli idarecilerinden biri Vakıf mütevelliliği bazı olumlu çalışmaları kendisi, kardeşi, oğulları adamları ahali fazla anlaşmazlıklar yaşamışlardır. Usulsüz haksız pek çok muhakeme edilmişlerdir. durumları 1863 yılında müdürlüğünden alınmıştır. Kendisi, süre edilmiş, göz hapsinde kalmış Harput’a sürgün cezası almıştır. Sürgünden sonra alamamıştır, ancak vakıf sürdürmüştür. 1873 87 yaşında ölünceye birlikte ahalinin şikâyetçi olduğu faaliyetlerine devam etmiştir. Aşağıda onun hayat hikayesine yer verilmiştir.